Kośćiół parafialny p.w. Chrystusa Miłosiernego

Przy ul. Wiślanej ( pierwotnie cerkiew grecko – katolicka w Łosicach ), drewniany., 1 poł. XVII w., przeniesiony do Dęblina na ul.Warszawską w l.1928 – 1929, przebudowany i rozbudowany (1960r.), przeniesiony na ul.Wiślaną w l.1986 – 1987. dawna cerkiew unicka

Cerkiew unicka

Na początku 1929 roku prefekt szkół w Dęblinie – Irenie ks.Feliks Augustyniak podjął starania o utworzenie własnej parafii w Dęblinie. Uzyskał zgodę ks.Biskupa w Siedlcach oraz proboszcza i rady parafialnej rzymsko – katolickiej parafii w Łosicach na sprzedaż za 1500 złotych nieczynnego łosickiego kościoła drewnianego pounickiego oraz na przewiezienie go do Dęblina. Do powołanego komitetu budowy kościoła w Dęblinie – Irenie weszli : dr. August Sochacki, naczelnik „ DEPO ”, P. Wyszomirski, kierownik szkoły Bolesław Dacko z Dęblina i inni. Komitet budowy sprowadził do Ireny rozebrany kościół z Łosic i 19 kwietnia 1929 roku zawarł umowę z miejscowym cieślą Janem Śmietanką na wykonanie robót związanych z postawieniem kościoła . Dekretem z dnia 22 maja 1929 roku biskup erygował w Dęblinie parafię pod wezwaniem św. Piusa V, o czym zawiadomił stolicę apostolską. 17 maja 1929 roku Kuria Diecezjalna w Siedlacach przekazała wykończonemu już w tym czasie kościołowi w Dęblinie 2 dzwony większe i jedną sygnaturkę. W 1960 roku dobudowano do kościoła lewą nawę i zakrystię. Odnowiono go w 1964 roku. Kościół parafialny wzniesiony został w pierwszej połowie XVIII wieku jako cerkiew unicka w Łosicach. Kościół drewniany, konstrukcji zrębowej, oszalowany, trzynawowy, bazylikowy. Nawy rozdzielone trzema parami czworobocznych słupów. Od zachodu chór muzyczny drewniany z tralkową balustradą. Okna prostokątne, eliptyczne i koliste, o uskokowo – falistych wykrojach. Dachy dwuspadowe i pulpitowe, kryte blachą. Ołtarz główny rokokowy pochodzący z około połowy XVIII wieku, przeniesiony z Łosic, w polu głównym rzeźba Chrystusa na krzyżu z drugiej połowy XVII wieku, w zwieńczeniu rzeźba Trójcy Świętej. Ołtarze boczne barokowo – rokokowe z około połowy XVIII wieku, uzupełnione. Dawne zwieńczenie ołtarzowe miało kształt owalny w glorii promieniste pochodzące z około połowy XVIII wieku. Drzwi na ambonę z pierwszej poł. XVIII wieku, rzeźbione z malowidłem na płycinie przedstawiającym św. Archanioła Gabriela z tego samego okresu. Prospekt organowy pochodzi z drugiej połowy XVII wieku, przeniesiony z dawnego kościoła parafialnego w Rykach. Krucyfiks barokowo – ludowy XVIII – wieczny ( w kruchcie ). Kielich mszalny z 1769 roku fundacji Anny Siedleckiej.

W roku 1975 przy starym drewnianym kościele rozpoczęto budowę nowego, murowanego kościoła parafialnego również pod wezwaniem św. Piusa V według projektu mgr.inż. Mariana Skowrońskiego. Roboty wykonywali miejscowi fachowcy, przeważnie emeryci, a kryształowe sklepienie i dach budował przez dwa lata zespół góralski. Budowę ukończono w 1981 roku. Kościół jest murowany i nowoczesny o dwóch kondygnacjach. Stary kościół przeniesiono w latach 1986 – 1987 na ulicę Wiślaną. Gdzie w 1986 r. została erygowana parafia Chrystusa Miłosiernego. W okresie ostatnich kilku lat dobudowano przy kościele kaplicę z figurką Chrystusa i dzwonnicą z trzema dzwonami.